Jan Bogusławski (1910–1982) projektował budynki, wnętrza, meble, detale architektoniczne i reklamy świetlne. Przez całe życie był związany z Warszawą. Mierzył się z odbudową stolicy (m.in. Zamku Królewskiego), zaprojektował kultowe obiekty warszawskiego modernizmu (m.in. pawilon „Chemii”), ale też architekturę sakralną najwyższej próby (m.in. konkatedrę w Stalowej Woli). Przejawiał pasję do rzeźby, malarstwa, muzyki, literatury. Kierował się regułami sztuki, według których projektował własne formy. W zakresie meblarstwa rozwijał się wielotorowo: projektował sprzęty przeznaczone do mieszkań prywatnych, jak również do luksusowych wnętrz reprezentacyjnych (m.in. do Urzędu Rady Ministrów).
Wystawa zorganizowana przez Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki we współpracy z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie stanowi preludium do poznania twórczości projektanta. Pierwsza monograficzna wystawa w sposób tematyczny i problemowy prezentuje działalność Bogusławskiego. Gromadzi ponad 200 obiektów: oryginalne meble, niepublikowane rysunki i szkice autora, projekty budowlane, makiety architektoniczne, a także fotografie oraz materiały archiwalne. Takie zestawienie daje możliwość zauważenia indywidualnej estetyki i wyłuskania zasad, według których tworzył.
Bogusławski potrafił projektować w różnych okolicznościach i dla rozmaitych zleceniodawców, dlatego jego spuścizna jest wielowątkowa. Umiejętnie łączył tradycję meblarstwa z nowoczesnością, synergię architektury z nowatorskimi rozwiązaniami technicznymi. Wśród mnogości i różnorodności realizacji u podstawy zawsze była pasja do projektowania. Jego twórczość nie ma wspólnego mianownika, chyba poza jednym – Bogusławskiego można określić jako jednego z ostatnich, wielkich indywidualności przedwojennego pokolenia architektów.
Czas trwania: 4.07-30.09.2024 r.
Wernisaż: 4 lipca, godzina 18:00
Miejsce: Instytut Wzornictwa Przemysłowego, ul. Świętojerska 5/7, Warszawa
